donderdag 15 nov met stip een dip dag
Zoals ik gisteren schreef moest Dirk vandaag naar Groningen voor controle. Het was een dip dag voor Dirk. Hij voelt zich niet goed vandaag. De temperatuur blijft hoog en hij drinkt te weinig. Met tegenzin schuift hij met zijn rolstoel in de taxi. Met zijn Intendo DS in de aanslag overbrugt hij de rit naar het UMCG.
Op de poli waar zijn bloedwaarden worden gemeten bid Janny haar plat voor een goed resultaat. Maar nee de bloedwaarden zijn veel te laag. Dus wordt het blijven!! Om morgen twee zakjes bloed te ontvangen.
Dirk baalt als een stekker. Hij is verdrietig omdat hij niet naar huis kan.
Vanmorgen kwam er een vriend langs met bloemen en heeft met ons gebeden om ons een zegen mee te geven voor deze dag. Tot nu toe zien wij deze niet. Misschien was het, dat ik de enige ben welke de rust ervaart en tot steun kan zijn voor Janny en Dirk en de andere kinderen.
DS word naar de afdeling gebracht en installeert zich in bed. In Groningen hebben ze van die gekke plasticachtige kussen. En dat ligt, voor hem, voor geen meter. Hij belt nog naar huis dat ik zijn eigen kussens niet moest vergeten mee te nemen, en natuurlijk zijn labtop, leesboek en wat ditjes en datjes.
Toen ik in de auto stapte om naar Groningen te gaan belde hij dat hij zijn slang weer had uitgekotst. Ik moest de sondeslangen meenemen. Maar deze had ik al in de koffer.
Toen ik aankwam ging het voor mij redelijk met Dirk. Een beetje opgefokt natuurlijk. Want er gebeurd van alles aan het bed. Bloed afnemen e.d.
Zijn Herpes op zijn gehemelte is verdwenen de schimmel in zijn mond en slakdarm zijn ook weg. In overleg met de arts mag DS nu weer gewoon gaan eten dus geen sonde. Hij krijgt de kans tot zondag om in het gewone eet ritme te komen, anders gaat de sonde er weer in. Wij meteen naar appiehein om brood en aardbei jam. Maar naar de eerste hap was het weer braken van je welste. Maar daarna ging het iets beter, kleine hapjes en veel spoelen met water . Zo heeft ie een half broodje naar binnen gewerkt.
Later op de avond gaan ze in de weer om een infuus in te brengen.
Zijn tenp. Gaat naar 40 gr.C het inbrengen lukt niet. Ze gaan op zoek naar iemand die het betere kan. De paracetamol moet de temp naar beneden krijgen. Als het inbrengen van het infuus lukt, krijgt hij eerst antibiotica. Want met grote waarschijnlijkheid is er iets wat hem plaagt. Dip dip en nog eens dip voor Dirk en voor ons.
Janny zit er aardig door heen. De zegen voor deze dag ziet ze niet. Maar ergens zal hij er zijn of komen, dat is iets wat ik zeker weet.
Vanavond veel telefoon verkeer van Groningen naar Dokkum. Dirk wordt rustiger en aanvaart dat hij daar op zijn plaats is. Hij ondergaat wat er moet gebeuren en was hij thuis geweest met deze temp dan had er weer een ambu voor de deur gestaan met sirenes en zwaailichten.
Ik hoop voor ons en jullie allemaal, morgen iets positiever nieuws te brengen. In het laatste telefoongesprek vanavond hoorde ik weer de worrior van DS. Gelukkig maar.
Voor die genen welke geloven in God en gebed, denk aan Dirk en ons
Shalom Gjalt
Op de poli waar zijn bloedwaarden worden gemeten bid Janny haar plat voor een goed resultaat. Maar nee de bloedwaarden zijn veel te laag. Dus wordt het blijven!! Om morgen twee zakjes bloed te ontvangen.
Dirk baalt als een stekker. Hij is verdrietig omdat hij niet naar huis kan.
Vanmorgen kwam er een vriend langs met bloemen en heeft met ons gebeden om ons een zegen mee te geven voor deze dag. Tot nu toe zien wij deze niet. Misschien was het, dat ik de enige ben welke de rust ervaart en tot steun kan zijn voor Janny en Dirk en de andere kinderen.
DS word naar de afdeling gebracht en installeert zich in bed. In Groningen hebben ze van die gekke plasticachtige kussen. En dat ligt, voor hem, voor geen meter. Hij belt nog naar huis dat ik zijn eigen kussens niet moest vergeten mee te nemen, en natuurlijk zijn labtop, leesboek en wat ditjes en datjes.
Toen ik in de auto stapte om naar Groningen te gaan belde hij dat hij zijn slang weer had uitgekotst. Ik moest de sondeslangen meenemen. Maar deze had ik al in de koffer.
Toen ik aankwam ging het voor mij redelijk met Dirk. Een beetje opgefokt natuurlijk. Want er gebeurd van alles aan het bed. Bloed afnemen e.d.
Zijn Herpes op zijn gehemelte is verdwenen de schimmel in zijn mond en slakdarm zijn ook weg. In overleg met de arts mag DS nu weer gewoon gaan eten dus geen sonde. Hij krijgt de kans tot zondag om in het gewone eet ritme te komen, anders gaat de sonde er weer in. Wij meteen naar appiehein om brood en aardbei jam. Maar naar de eerste hap was het weer braken van je welste. Maar daarna ging het iets beter, kleine hapjes en veel spoelen met water . Zo heeft ie een half broodje naar binnen gewerkt.
Later op de avond gaan ze in de weer om een infuus in te brengen.
Zijn tenp. Gaat naar 40 gr.C het inbrengen lukt niet. Ze gaan op zoek naar iemand die het betere kan. De paracetamol moet de temp naar beneden krijgen. Als het inbrengen van het infuus lukt, krijgt hij eerst antibiotica. Want met grote waarschijnlijkheid is er iets wat hem plaagt. Dip dip en nog eens dip voor Dirk en voor ons.
Janny zit er aardig door heen. De zegen voor deze dag ziet ze niet. Maar ergens zal hij er zijn of komen, dat is iets wat ik zeker weet.
Vanavond veel telefoon verkeer van Groningen naar Dokkum. Dirk wordt rustiger en aanvaart dat hij daar op zijn plaats is. Hij ondergaat wat er moet gebeuren en was hij thuis geweest met deze temp dan had er weer een ambu voor de deur gestaan met sirenes en zwaailichten.
Ik hoop voor ons en jullie allemaal, morgen iets positiever nieuws te brengen. In het laatste telefoongesprek vanavond hoorde ik weer de worrior van DS. Gelukkig maar.
Voor die genen welke geloven in God en gebed, denk aan Dirk en ons
Shalom Gjalt
posted by Gjalt Sietse at 1:49 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home