donderdag 15 febr.

Lieve mensen

Vandaag dus meer.

Ik zal beginnen met het grootste nieuws. Na een haastige middag en snel even eten waren wij onderweg naar Groningen. Daar gaat de mobiel”altijd lastig als je met twee handen moet sturen”maar goed ik neem op… DS aan de andere kant”we hebben de uitslag van de skalet scan…..en……vraag ik !! NIKS TE ZIEN vertelt Dirk. Ik ben nu geen kanker patiënt meer …maar een revalidatie patiënt!!!!!

Als ik het nieuws doorgeef aan Ilse Femke, Jerre Gjalt en Wietse Rein roepen deze in koor PRIJS DE HEER!!! Geweldig nieuws dus. En mooiere reis naar het UMCG hebben we niet gehad. Maar als we op zijn kamer komen is de confrontatie wel groot. Het been is weg …veel verband, maar de rest is weg…moeilijk te begrijpen voor de kids. Maar wel de werkelijkheid een broer zonder been. Een moeilijke avond en een Dirk welke veel pijn heeft, maar blij is dat we met zijn allen kunnen vieren dat de kanker weg is.

Als we later thuis zijn en ik nog even bel voor het slapen gaan, heeft DS nog veel pijn en verlangt hij om thuis te zijn, desnoods nog met zijn zieke been. Om gewoon de geborgenheid, zonder pijn zoals de laatste dagen toen hij op zijn eigen bed lag, dat was zijn verlangen. Gewoon in de thuis situatie zijn, dat leek hem heerlijk.

Janny slaapt vannacht nog bij Dirk en als het nodig is morgen ook. Hij heeft het gewoon even nodig dat moeders bij hem is om hem te ondersteunen.