dinsdag 21 nov.

Lieve mensen

Vanmiddag 13.00 uur kwam Dirk weer thuis.

Janny en Dirk hadden de taxichauffeur omgepraat om even langs de Mc-Donald te rijden. Hij had zo’n zin” na bijna drie week sondevoeding” aan een big mac en franse frietjes en een sinas. Toen de taxichauffeur een melding kreeg waar ben jij?? Melde zij, ik ben nog bij het ziekenhuis, terwijl zij lekker genietend van het fast food op het parkeerterrein van Mc-Donald stonden.

Als ik afgelopen donderdag schreef dat wij allemaal ongelofelijk in een dip zaten, “Voor ons gevoel was er even geen zegen, maar regen!! “ zo ervaren wij nu een regen van zegen. Wij en Dirk ervaren nu weer een Dirk zo als die van 5 maand terug. Bijna zonder pijn, alleen medicijnen als het nodig is( voor pijn en misselijkheid) opgewekt, helder, blij, plezierig en weer iets ondeugend en plagend .

Voor mij bijna een beetje onmenselijk, dat hij deze houding kan aannemen terwijl je ernstig ziek bent. Maar hij voelt zich goed vandaag. En alleen deze dag telt en daar genieten we dan ook van. Zijn tumor slinkt, dat kun je met het blote oog zien. Niet allen wordt de tumor kleiner zijn voet wordt zachter. Als ik ander over zijn zieke been streek voelde deze aan als een baksteen; hard en koud .

Volgende week dinsdag krijgt hij zijn derde chemo, we gaan dus lekker 7 dagen van hem genieten.